Lětos na tom slědnem februarje buźo to 145 lět, až jo se tamkor we tej Cazojskej glinjanej budce naroźiła Marjana Domaškojc, źěłaśerka a literatka. To wěrne pśijaśelstwo mjazy njeju a Minu chopijo se w dwaźastych lětach a warnujo až do casa krotko pó tej drugej wjelikej wójnje.

Ako pśiźo mjaztym 30lětna Bórkojska maruša Witcyc Mina pó Budyšyńskem wucbnem casu pla Arnošta Muki ako literatka Mina Witkojc zasej domoj, chopijo 1923 pisaś za Serbski Casnik a 1925 za Pratyju. We tom casu drogujo pó jsach a pózmakajo wjele luźi. We basni Spomnjeśe na glinjanu budku wót lěta 1926 wulicujo wó swójom drogowanju do Cazowa, aby pytała glinjanu budku Domaškojc sotšowu:

Raz we zymje, twardej, kšutej

mału golku pśebroźach.

Po droze, ze sněgom zdutej

k wjascycce se bližowach.

Wiźech južo pśi gusćinje

prědnu budku samotnu,

podla pak, toś we rowninje,

goru, nic pśewusoku,

goru pěska, wobrosćonu

z wusokimi chojcami,

budku, něga natwarjonu

z małučkimi woknami.