Baršć/Forst. Dej serbski wuběrk wokrejsa Sprjewja-Nysa gmejny k tomu wabiś, aby tofle ze serbskimi mjenjami gmejnskich źělow, rěkow a tšugow stajali? Za tym jo se pšašał cłonk Siegbert Budyšyn (Budischin) z Myšyna na wobradowanju wuběrka zachadnu srjodu w Baršću. Wón co rad w bórkojskej gmejnje taku iniciatiwu zachopiś. To jo chwalobna wěc – jo gronił pśedsedaŕ wuběrka Fred Kaiser (dešański šołta), měnjecy pak, až naslědku jo to wěc gmejnow, a wóni sami muse to kśěś, a wuběrk njamóžo jim nic pśikazaś.

Budyšyn jo pśi tej góźbje wulicował, až we gmejnje Stara Darbnja (Altdöbern) jo dało južo iniciatiwu, aby Kśišowce – tej nejwětšej tšuze, ako běžy do Błotow wót połdnjowego boka ­– dali oficielnje zasej jeje stare serbske mě slědk (něnto płaśi oficielnje nowe mě z hitlarskego casa Greifenhainer Fließ). To wón jo zgónił, ako jo z nimi do rozgrona pśišeł we zwěstku „Cysta Sprjewja“.

Kśišowka ma swóje žrědło na teritorumje Stareje Darbnje, a wóna jo we slědnych lětach do grona pśišła pśez to, až jeje wóda jo skazona pśez zelezowy hydroksid a sulfat.