Wót apryla 2017 zmakajomy se w Lipsku na rozgrono w dolnoserbskej rěcy. Ideja k tomu jo nastała pśi góźbje našogo drogowanja do Chóśebuza na 32. schadowanku łoni. My smy we rozgronje mjazy sobu wobjadne byli, až rědnje buźo, gaž móžomy pśi piwje a teju na serbski „blabotaś“ a se pomogaś z nowymi słowami a leksiku.

Doněnta smy se zmakali dwójcy, kuždy raz wó 16 luźi – a to nic jano z Lipska a nic jano študańce, ale teke starše luźe z Dolneje Łužyce, ako něnto w Lipsku bydle. Ten, ak blido organizěrujo (ja, Till Wojto, dr. Hartmut Leipner), pósćelo pótom študańcam hyšći raz nowe słowa, ako smy pśi našom zmakanju wužywali. Na drugem serbskem bliźe pśed dwěma tyźenjoma smy se wjele wó Černobylu rozgranjali a teke wó wšakich zwěrjetach. To jo pśeliš spódobna wěc za starše a młoźinu, a malsnje jo nastał rědny kolektiw.