Diese Seite drucken

Tak su něga swěśili žnjowny swěźeń, ten „kokot“

Von Heiko Lobert Donnerstag, 13. Juli 2023
Hans Priefer pśi kokośe w Bobowje w lěśe 1946. Foto: Ze zběrki Heika Loberta

Z Casnika 1887

Z Górneje/Milkersdorf pśiposł. Njeźelu tyźeń běšo tudy kokot a reja. Gólcy z Bobowa a z Husokeje tudy teke běchu. Nocy se zwaźichu a dachu se do biśa. Wence na gasy rjagnu jaden tog 21 lětnego Schultchena z Bobowa tak do głowy, až ned bźez zmysłow lažecy wósta. Wón jo stwórtk zajtša zamrěł. Kněstwo tu wěc pśepytujo a caka wótša štrofa na tych złecynarjow.

Z Casnika 1888

W Zaspach běšo njeźelu tyźeń kokot z reju. Pśi tom nasta biśe z Chmjelojskimi kjarlami. Nocy jadnogo zmaka kulaŕ dweju młoźeńcowu najsy a gronjašo jima, až by cas był domoj hyś. Na take słowo rjagnu jogo jaden wót njeju z kłonicu do boka, až ten bogi cłowjek se ned dołoj kidnu a wó pómoc wołašo. Tej njepleka gnaštej ku Chmjelowu. Gójc namaka, až tomu kularjoju stej dwě kórabji pśebitej a ta tśeśa zbrašona. Nět lažy wón z wjelikimi bólosćami na smjerś chóry. ( Kak to tak buźo, gaž ten bijaŕ a ten zbity we nimjernosći se zmakaś buźotej.)

Z Casnika 1929

(0 )
Bitte anmelden, um einen Kommentar zu posten