Z Města/Cottbus. Tych serbšćinarjow a serbšćinaŕkow šestego lětnika z Dolneje Łužyce jo pśecej jano gjarstka, ako se na Serbskej olympiaźe w Seifhennersdorfje wobźělujo. Teke dogromady spaduju licby wuknjecych dolnoserbskeje rěcy na našych zakładnych šulach, což zalažy teke na połnych góźinskich planach, kótarež se „wólažcyś“ daju z tym, až se serbšćina (cesto kšomowy pśedmjat) wótwólujo. Jasne jo pótakem, kak wažne jo pytanje za nowymi drogami, prestiž dolnoserbskeje rěcy južo pla tych małych pówušyś a jich za dalšne wuknjenje teje rěcy motiwěrowaś. A gaž jo mudra mysl na taku drogu pśišła, jo to hyšći dalšna wěc, ju teke do statka stajiś. Take jo se stało slědny stwórtk na Dolnoserbskem gymnaziumje, źož jo se wuspěšnje pśewjadła prědna Dolnoserbska olympiada za wuknjecych stwórtego lětnika. Głowna iniciatorka jo była ceptaŕka Anke Hille-Sickertowa, koordinatorka za wobdarjonosći na Dolnoserbkem gymnaziumje. Južo łoni jo kśěła taku olympiadu pśewjasć, lětosa jo se to raźiło, na comž ma pódpěra Serbskego šulskego towaristwa (SŠT) wjeliki późěl.