Buź změrom! Ty ga njamaš how nic groniś! Lubše luźe, znajośo take grono?

Wjele luźi jo jo južo cesto słyšało doma abo w šuli. Dla togo su wóni śiche, mjelcate, njepśitupne. Wóni su nazgónili: „How ma něcht drugi to grono, a twójo myslenje njejo nic gódne“.

Ja pšosym źinsajšnu młoźinu, aby tu sadu dokóńcyli: „Chtož njepśiźo k słowu, ten...“. Wóni su wótegronili:

– „ten mógał se rozsćakliś!“

– „tomu jo wšojadno!“

– „ten cujo se pónižony!“

Slěźarje gronje: Chtož take stawnje dolabujo, ten schórjejo a hordujo agresiwny. Ten chójźi zamyslony, ze zmroconym hoblicom. Tužne duše pótrjebaju pótom wino abo druge srědnosći, aby swóju ból zabyli.

Ale ty, kralojske góle, njejźi pó tej droze! Wěŕ se z głosom powědaś! Ty to móžoš, w Bóžem mjenju! (Gaž cwiblujoš, ga wzej zaprědka kaž Mojzas bratša abo sotšu k pomocy).