Tešna śopłota kněžy se we jśpě pód kšywom twarjenja Ludowego nakładnistwa Domowina w Budyšynje. Kak mógu sobuźěłaśerje tudy w lektoraśe docełego źěłaś pśi takej tešnosći, se pšašam. „Plišćowanje nic njepomožo. My dejmy našo źěło wugbaś a planowane knigły scasom za śišć gótowe měś“, groni nawjedujuca lektorka Janka Pěčkojc de Lévano. We jeje źěłarni bijo kuždemu ned do wócowu, kaku kopicu źěła how maju. Na dłujkem pisańskem bliźe z computerom, na regalach a na bliźe laže manuskripty a knigły, pšawje wjele z nich južor doźěłanych, ale na ceły rěd wót nich caka hyšći wobšyrne napinajuce lektorske źěło a korektury, nježli cytaŕ knigły abo brošuru do rukowu dostanjo.

51lětna šefowka lektorata wobchowajo měr, njedajo se wót teje wjelikeje kopice źěła do njeměra spóraś. „Wšykno běžy pó planje a na móje sobuźěłaśerje a sobuźěłaśerki mógu se spušćiś: na Pětra Thiemanna, zagronitego za beletristiku, Katrin Čornakec za wěcnu literaturu, Weroniku Žurowu za źiśecu literaturu, Michała Nuka za wědomnostnu literaturu a Judith. Ja sama zaběram se z dolnoserbskeju literaturu“.