Žylow/Sielow. Ako kužde lěto nazymu su źiśi tudy łapali plyšowego kokota. 40 źiśi we dwěma starstwowyma hupoma jo pokazowało gósćam, kak se kokot swěśi. Irmi Steffenowa, ak se stara wó dwě- a tśilětne źiśi, jo zbasliła kóniki z papkartona. K nim jo pśiwónoźeła banty, z kótarymiž źiśi su se mógali wopasaś a stakim rejtowaś z lichyma rukoma. Jich wótkubłarka jo grała na swěźenju na gitarje. Źiśi su spiwali z głosom to spiwanje „Njabogi kokot, njabogi“ a naslědku wurejowali Annemarie-polku.

Teke starjejše a stare starjejše su měli spódobanje na swěźenju. Hannelore Holzowa z cłowjekom stej pśišłej z Kósobuza glědat, kak jeju enkelźowka Maja kokot swěśi. „Mej se how dopomnjejomej, kak smy pjerwjej w našej jsy kokota łapali. To jo był kšuty termin w kalendarju młoźiny a to jo nam pśecej wjele wjasela gótowało“. Wóna jo źinsa rentnarka a jo spokojom, až jeje syn Peter ze swójeju partnarku Katju se wusednuł w Žylowje, źož serbske tradicije worduju w cesći měte.