We slědnych tyźenjach su se serbski powědajuce familije dwa raza zmakali, w maju a w juliju. W maju smy woglědali do zwěrjeńca w Chóśebuzu. Wobźěliło jo se tam wósym familijow ze swójimi lubuškami. Smy ned na městnje wuknuli te słowa, ako słušaju k zwěrjetam: šnapac, paca, kóža, griwa, pysk, rog atd. Wob cas pśestawki pśi pśechójźowanju a wulicowanju wó zwěrjetach su źiśi pón sami byli małe ptaški abo mjadwjeź abo kacka. Smy měli wjele šposa. A chóśebuski zwěrjeńc ma jadno z nejrědnjejšych grajkanišćow města!

W juliju jo nas Gregor Kliem pśepšosył na swój dwór do Dešna na serbsku reju. Wón jo se wumyslił rědne rejowańske graśa za te małke, k tomu su zagrali muzikarje. Tym źiśam jo se to wuběrnje spódobało, wóni su se wjerśeli ceły cas a wšo z luštom sobu gótowali. Tak, wutšobny źěk, Gregor! Dorosćone (mamy, nany a druge gósći) su se teke intensiwnje rozgranjali a to a druge wuměnili. Slěźarce ze Serbskego instituta stej góźbu wužywałej a interviewy wjadłej ze starjejšymi, su narske byli na to, cogodla jo jim to wažne, serbski powědaś ze swójimi źiśimi a kak wóni to zwónoźiju.