Wobalku prědnego „Njeknicomnika“ pyšni kreslanka z górnoserbskego satiriskego łopjena „Šeršeń“, tencas we słužbje socialistiskeje ideologije: Wjeliki šeršeń štapjo a škara z pisaŕskim pjerom mužow we woblakach. 
Njeknicomnik − Lipšćański šmarany casopis za serbske studenty. Tak zni titel łopjenka, ako jo gano wudał Maks Bagańc, student sorabistiki w Lipsku. Wóno wopśimjejo wósym bokow we formaśe A5.
„Inspiracija za njo jo wujšła z referata, kótaryž som dejał źaržaś na temu ‚Serbske casopise za źiśi a młoźinu‘. Ja som rešeršěrował w Budyšynje a Chóśebuzu a namakał mjazy drugim wudaśa łopjena ‚Na puć‘. A ja som se źiwował, kak wóni su tencas improwizěrowali. A som se pómyslił: To by ga mógali teke w Lipsku měś!“, wulicujo iniciator Casnikoju. To prědne wudaśe stej pisałej wón (pseudonym Viggo) a Franc Deuse z Picnja (pseudonym Sabrack). Wóno ma skerjej satiriski charakter, ale Maks měni, až „Njeknicomnik“ zapšawym njejo ako satiriske łopjeno załožony. To dej byś něco eksperimentalnego, mały forum za serbske studenty. Pó kakej droze buźo wóno dalej stupaś, to buźo naslědku wótwisne wót awtorow. Teke górnoserbske studenty mógu raźi sobu gótowaś a we swójej rěcy pisaś.
