Lube źiśi,

něnto jo śichy cas. Šwigawa (kwiśa srjoda) jo mimo. Pó tradiciji jo stakim kóńc zapustow. Ale hyšći smy dostali k tomu list z Raduša. Tam su źiśi camprowali. Cytaj, cytajtej a cytajśo sami!

„Mě se groni Uta Körnerowa. Ja som Witaj-źiśownica w kita ‚Marjana Domaškojc‘ w Radušu. Źinsa mam krotki tekst za Was. ‚Camperdi – cerperda – ja som luštny camprowaŕ!‘ tak smy we Wusokej (Märkischheide, źěl města Wětošowa) wołali, ako smy tam camprowali. My, to su Witaj-źiśi z kita, z horta šule we Wětošowje, z kita ‚Słynjaško‘ a z horta ‚Rappelkiste‘ a dorosćone wót towaristwa ‚Tyca‘.

To jo něnto juž rědna tradicija, až se kužde lěto zmakamy a wjasele a głosnje camprujomy a pótom teke zgromadnje swěśimy. Dwě góźinje smy spiwali: ‚Daj mě jadno jajko!‘, ‚Camper, camper, camprowaś‘ abo ‚Camper, camper lizka‘ w serbskej rěcy a na nimski ‚Mit klingelingeling‘ a ‚Zamper, zamper, Fritzchen, setzt auf eure Mützchen‘ spiwali. To wjedro jo kšasne było, wobydlarje su wjasołe byli a su nam wjele słodkosćow, jěšnicow a 267 jajow dali.