We prědnem abo drugem semesterje studiuma sorabistiki w Lipsku som pśipadnje we kursu onomastiki wopóznał nimskego studenta filozofije. Grońmy raz, až jomu se Alex groni, a ja se myslim, až som jogo tencas jano póznał dla našeje gromadneje zagórjetosći za muziku. Rozmjej, ja som jomu raz wulicował, až graju trompetu, na což wón jo ned pśiraźił, z jogo pśijaśelami mału kupku załožyś. Gronjone, cynjone.

Wón a jogo pśijaśele su we samskem casu z Ruhrpotta pśišli, aby w Lipsku studěrowali, a skóro běch źěl małego krejza muzikantow, skerjej ako wólny cłonk z poł wutšobu, ale weto zajmowany a financielnje inwestěrujucy. My smy mały kabuf w połproznem industrijowem arealu pódwjacornego Lipska najmjeli, dla cogož som teke casy něco za piwo a najm (Miete) pśipłaśował.

Móje muzikaliske procowanja tam njepśiźechu drje k dopołnosći, ale někotare ,,jam-sessions“ su se weto mě a kupce spódobali, rowno tak ako nowe móžnosći, studentske žywjenje w Lipsku póžywaś. Gronidło: WGejowe swěźenje!