Cesćownosć Słowjanow pśed swětymi městami – zrazom tšachota pśed pomsćenim bogow dla wót-sromośenja swětnicow pśez cuzych – jo se zdźěla hyšći wjelgin dłujko zdźaržała pó kśesćijanizěrowanju regiona. Wob cas misioněrowanja Limborskego Wendlanda (Dolna Sakska) jo se teke stało wótswěśenje tatańskego sudnego města, kótarež se mjenujo „Banneick“. Wóno lažy mjazy jsoma Bösel a Wustrow. Ako sedlišćowe mě wóno hyšći eksitěrujo a ma źe wó-znam „Banneiche“. Wót Słowjanow ako swěty wobglědowany dub su cisterciensarje tegdy jadnorje wótrubali. Pótom pak su se wšykne bójali pśed pomsćenim słowjańskich bogow. Nichten njejo kśěł dobre dubowe drjewo wužywaś ako twaŕske drjewo za swójski dom. Toś su jen pśerězali a ako granicny a cłoński bomc wužywali na mroce mjazy krajoma Askanierow a Welfow pśi wujězdźe jsy Lübbow. Tak se źinsa informěruju turisty wó mócnem kusu zachowanego dubowego drjewa.