Wótlěwa napšawa a wótwjercha dołoj: Stojnica Ludowego nakładnistwa na Lipšćańskich wikach (F112 w hali 2); knigłowa prezentacija „Die Lausitz in Reisebeschreibungen des 18. und 19. Jahrhunderts“ z lektorom Michał Nuk a wudawarjom Uwe Hentschel; knigłowa prezentacija a premjera zběrki „Sicheltage – Serpowe dny“ (2025) Benedikta Dyrlicha. 
Z Lipska/Leipzig. Pśi pśijězdu do Lipska jo wósebnje njeźelu změstymi chaos se kněžył. Pśeliš wjele ga jo se gibało w Lipsku wót slědnego stwórtka do slědneje njeźele – a ta pśicyna: Lipšćańske knigłowe wiki! Ten wuznamny wjerašk knigłoweje a medijoweje branže w nalěśu, kenž zwězujo cytaŕki, cytarje, awtorki, awtory, nakładnistwa a medije. Pó pódaśach wikow jo pśišło lětosa pśisamem 296.000 woglědarjow – 13.000 wěcej ako łoni – a z tym jo se teke doněntny rekord dojśpił.
Na stojnišćach wót jadnab 2.000 wustajarjow z 45 krajow su se zajmce rozglědowali a su cytanja, diskusije a teke knigłowe prezentacije dožywili.
Łužyca jo była na lětosnych wikach z pěś wudawarjami zastupjona. Facit Kamjeńskego Muzeja pódwjacorneje Łužyce, nakładnistwa Guntera Oettela ze Zgórjelca a budyšyńskego nakładnistwa Neissuferverlag jo kradu pozitiwny glědajucy na nawal zajmcow. Stojnišćo Njebjelčańskego towaristwa „Dowol na kraju w Sakskej“, kótarež jo ze swójimi publikacijami za turistiske atrakcije Łužyce wabiło, jo było mócnje frekwentěrowane.