Kapusta (= kał), kompot, folklorowa muzika, płony kraj, póla, góle, traktory a tradicionalne reje a drastwy… Slědny tyźeń som wupytnuła , wjele pódobnosćow Pólska a Łužyca matej. Som była pšosona na woglědy k mójej pśijaśelce do Lublina. Som dejała źaržaś pśednosk wó Serbach, a to na humanistiskej fakulśe Uniwersity Marije Curie-Skłodowskeje. Wón jo měł titel: „Łužyske Serby – wójowanje wó dalejtraśe słowjańskeje mjeńšyny w Nimskej“.

Lipsk – Lublin – łužyska lubosć

Pópšawem som kśěła wósym góźin we śěgu wužywaś, aby krajinu wobźiwowała a nowosći namakała, dokulaž ja za njeznate wěcy pśecej som. Ceło pśechwatana pak som wumarkowała, až nic nowego tam njejo. Płona krajina, bomy, póla, góla, zwěrjeta, domy, luźe – wšo ako pla nas, což njejsom se pjerwjej tak mysliła, pśedsudkow dla. Fakt jo: Pólska jo moderna a wjelicnje łužyska.