Lube źiśi,

cytaśo wy raźi? Jo? Toś mam nowosć za Was. We serbskem nakładnistwje maju nowe serbske knigły! Wóni su za mjeńše źiśi. To groni: knigłe budu zajmne za Was, ako do źiśownje chójźiśo. Knigłam se groni „Móje nejlubše wulicowańka ze źiśownje“. Spisała jo je Christa Kempter, wobraze jo nakresliła Sigrid Leberer a zeserbšćiła jo je Christa Elina.

A co to jo, jo to dłujki roman? Tak buźośo snaź pšašaś. Ně, ze-wšym njejo. Knigły wopśimjeju 12 tšojeńkow. Kužde tšojenje jo jaden bok dłujke. Napisane jo wšykno we lažkej rěcy. Pódla jo pśecej wjeliki a rědny wobraz.

Pśecej źo wó źiśownju. Na pśikład źo wó to, kak mała Mia pśiźo prědny raz do źiśownje. Na gluku se jej tam spódoba. We drugem tšojeńku jo mały Paul głowna paršona. Wón jo sobu pśinjasł swójo gněśeńko do źiśownje. To jo był mały wuchac. Naraz jo wón pšec. Ow je, Paul płaco. Wšykne pytaju za wuchacom. Na kóńcu namakajo něcht to gněśenko. Pśijaśelstwo, pjeluchy, fašing, swěźenje – to wšo su temy tych knigłow.