„Kokot“ jo pśisamem mimo we našych jsach. We źiśownjach su hyšći pódla a teke we źiśowni „Lutki“ w Janšojcach su swój žnjowny swěźeń pśewjadli. To jo było pśedzachadny pětk. Kopicka źowćkow w serbskich drastwach a gólcow jo se zgromaźiła a ze žnjowneju kronu na swěźeńske městno śěgnuli. Tam su woglědarje, to groni: familije źiśi, južo cakali. Wjelicki tykańcowy bufet a budka z jěšnickami stej pśigótowanej byłej. Źiśi ale njejsu se ned na kusanje dali, ale pokazali reje. Prědna jo była „šejcowa reja“. Na to jo wjednica Kerstin Schneider wuwitała gósći, pótom wótkubłarka Katja Šmitojc. Pśi tej góźbje jo groniła jadnučku serbsku sadu, ako su wót boka źiśownje gronili na tom dnju. (Źiśi wšak su awtorce serbske wótegranjali a maminorěcne serbske starki teke njejsu mjelcali).