Z Hochoze/Drachhausen. Pśed jatšami južo, wałtoru, 20. měrca, su se lubowarje serbskeje rěcy w gmejnskem kulturnem centrumje zmakali z „pójsynogu“, rozmjej, z Mariju Elikowska-Winklerowu wót Šule za dolnoserbsku rěc a kulturu. Hochozarje su pśigótowali rědne blido z mazańcom a póscynjanymi skibkami a Marija Elikowska-Winklerowa jo pśigótowała zajmny program.

Wó jatšownych nałogach, wósebnje wó jatšownemu wognju jo nejpjerwjej to grono było. Wósebnje te muske z Hochoze su se na luštne wokognuśa dopomnjeli, kak na pśikład su něga musali za jatšowny wogeń to drjewo akle kšadnuś. Zawěsće njejo to pón taki wjelicki wogeń był, ako jo źinsa casy nałog. Jano maksimalnje 1,5 do 2 metari wusoko su te płomjenja górjej bili. A to togodla, dokualž jo něga na burskich byśach kužda gałuzka trjebna była, na topjenje do kamjen. We 70ych lětach jo se chopiło to spalenje awtowych wobrycow, „dokulaž njejo było nic zakazane“. Raźi su se muske teke na to dopomnjeli, kak su něga w jatšownej nocy škódarili.