Pó tom, až běšo se naša tura pó Balkanje zachopiła z jadneju nocu w měsće Maribor we Słowjeńskej, jo se wóna w toś tej republice teke zakóńcyła. A to w głownem měsće Ljubljana. Ze Zagreba, głownego města Kroatiskeje, jo jich to wokoło 300 kilomejtari. Južo za granicu jo było ned wiźeś, až jo Słowjeńska ten źěl něgajšneje Jugosłowjańskeje, źož jo pó lěśe 1991 nejspěšnjej a nejlěpjej doprědka šło w cełem wuwiśu. Wšuźi rědne jsy a městaška, wjele nowego jo se twariło a póla a łuki su derje wobźěłane a woplěwane. A to wšykno jo wobdane a wupyšnjone z wjelgin rědneju krajinu a naturu: góry a wusoke góriny, zelene doliny a wjele jazorow (a tšochu dalej teke źěl Módreje Adrije). Žeden źiw, až jo Słowjeńska republika ako prědny stat w Europje dostał ten titel „grünes Reiseziel“.