Dieter Paul njepokazujo jano, kak ta stara technika funkcioněrujo. Tšupcański rězak ga dostanjo hyšći nadawki wót blidarjow. Na fośe jo rowno narězał bole z jadnogo tłustego jasenja (Esche). Z nich deje nastaś wjasła (Rudel) za błośańske cołny. Foto: I. N. 
Ze Tšupca/Straupitz. Tšupcański młyn producěrujo wósebnje aromatiski wólej. Ten jo derje znaty a woblubowany. Ale luźam cesto njejo znaty, až ten hollandski wětšnik jo tšojny młyn ze wšakimi funkcijami.
Jano jadna jo ten wólejnik (wólejowy młyn), źož pópšawem tłoce a nic mleju. Druga jo šrotowański młyn, źož su šrotowali swětkowne pónjeźele žyto. To gótuju w Tšupcu jano raz wob lěto.
Tśeśi źěl tšupcańskego młyna jo rězak. A tam jo casnikarka zmakała Dietera Paula. Wón jo wulicował, až to jo ten jadnučki tamny rězak. Ale lětosa źo do wuměńka, a co ga pón? „No, nejskerjej buźośo hyšći pśiś wupomagat, nic ga?“, som se jogo pšašała. „Nojo, ja južo pśiźom“, jo wótegronił. Ale teke: „Ale te młode luźe njekśě wěcej śěžko źěłaś a rano stawaś, jano z kompjuterom“.
