Pśi pśězy jo stary nałog: Pjerwjej až te gólcy do jśpy pśidu, zarjagoco jaden z gjarncom do źuri, a te wulěkane a pśeźěsone źowća wołaju: „Žeńśo, žeńśo! Togo buźomy łapaś! Pśerulowaś jogo buźomy! Ale nic małko!“

Te źowća ženu wen. Mjaztym pśikšadnu se te gólcy do jśpy, gótuju na kólaskach šabernak a se zasej ze jśpy sunu. – Gaž pśidu te źowća zasej nutś, pśiwlaku jadnogo do jśpy a jogo pśeruluju.

***

Ale co to jo „pśerulowaś“, ga to słowko we słownikach njejo, daniž pla Muki nic. Akle ten stary Zwahr wót 1847 dajo do rady: rulowaś Wäsche rollen. Toś jo „pśerulowaś“ telik ako pśewalkowaś (durchwalken), pśebiś (verprügeln).

A to te źowća z tym łapjonym gólcom kradosćiwje zwónoźiju. Toś derje rozmějomy, až skjaržy ten pśiwlacony a pśerulowany Markus: „cełe korabje sćo mě zezłamowali“ a až jomu brjuch bóli.

***

Až źinsa wó tom graśu Nowego wěmy a až jo se wóno 1928 drukowało, jo zasłužba Miny Witkojc. Dnja 18. januara 1926 pišo jomu z Budyšyna: „To Wascho grasche „Pschesa“ ńejßom mogła ßebe hyschcźi predkwesesch, dokulž mam pscheliž ele źěła...“