Lube źiśi, śota Stefka jo wuleśeła na urlop, a dla tog budu źinsa ja, wujk Gregor, Wam něco rědnego wulicyś... My buźomy źinsa wence źiwu marchwej pytaś a jěsć!

Źiwa marchwej, co to jo? Wóna njerosćo w zagroźe, ale na łuce, sama wót se. A dla tog se jej groni „źiwa“. Nejpjerwjej musymy nawuknuś, kak wuglěda ten kijašk a te kwiśonki, aby ju mógali na łuce póznaś. Toś glědajśo na bildku spózy. Te kwiśonki su běłe a drobne. A wóni su do rědnych běłych „parasolow“ zestajane (póglědaj zasej na bildku). A kradu we srjejźi kuždeg běłego parasola jo jadna carna kwiśonka, kaž małučki carny typk! Akle gaž sćo tu carnu kwiśonku wuglědali, pótom móžośo byś wěste, až to jo źiwa marchwej. Gaž nic, pón wóstajśo tu rostlinku na pokoj! Pśeto dajo wjele pódobnych rostlinow, a někotare su gadowate!

Źiśo na łuku a pytajśo. Změstymi rosćo jich wjele na jadnom flaku. Pśepytajśo kuždu, lěc ma carnu kwiśonku srjejźa!