„Źins jo kokot, źins jo kokot“, tak jo se spiwało zachadny pětk w Dešnje . Nic młoźina jo pak tenraz kokota łapała, ale źiśi ze źiśownje „Wichtelland“, a to prědny raz!

Rowno tak ako pla tych wjelikich jo šło wó to, chto wótryjo kokotoju głowu a kśidle. Wšykno jo pśisamem tak ako pla młoźiny: serbske drastwy, rejtarje a samo dujarska muzika! Ten jaden „małki“ rozdźěl jo, až kóniki su byli z drjewa a kokot z plyša. Za wjednicu źiśownje Susannu Schönemannowu jo wažne, až wšykno rowna se nawłos pšawemu kokotoju. Jo, samo togo kokota su na pśesajźowanje pśedawali! Wót tych pjenjez dej se nowa kólnja twariś.

Na tom prědnem łapanju kokota w źiśowni „Wichtelland“ jo se wobźěliło 10 rejtarjow a 19 źowćow w serbskej drastwje. Stakim jo wěste, až ideja Susanny Schönemannoweje jo wuspěšna. Wóna jo se dała inspirěrowaś wót kokota młoźiny. Rozmjej: Źiśi su z wjelikeju zapalonosću gano pśiglědali tym wjelikim, a tak jo ideja nastała a na wjeliki zajm starjejšych trjefiła, dokulaž wóni su za wětšy źěł byli raz sami we młoźinje a serbske nałogi swěśili. To wjasele nad tymi pórikami jo tako wjelike było.