Lube źiśi,

gano smy dostali z Bórkow a z Hochoze list z rědnymi powěsćami. W Bórkowach jo sajźiło serbske źiwadło, a w Hochozy su swěśili nazymski swěźeń. Cytajśo sami!

Kužde góle jo pokazało, we com jo dobre

Srjejź septembera, na dwěma kóńcoma tyźenja zasobu, smy měli we Wjažy za źiśi a za wuknjenje LIPA wjeliki teater – ale we pozitiwnem zmysle. Źiśi prědnego a drugego lětnika su z pomocu towaristwa Studnja a pód nawjedowanim Anny Zachariasojc sami sebje jaden źiwadłowy kus wumyslili. A wón jo był wjelgin rědny a wótměnjaty. Te teksty a grona su byli bilingualne, to groni we serbskej a nimskej rěcy. A wóni su wulicowali wót serbskich legendow, na pśikład wót pśezpołdnice. Pśi prezentaciji na kóńcu jo kuždy gólc a kužde źowćo mógało pokazaś swóje talenty. Chtož wumějo derje rejowaś, jo rejował. Chtož derje spiwa, jo spiwał, a chtož rad turnujo, jo skokał a se gibał. Naslědku jo był publikum nanejmjenjej tak zapalony, ako źiśi sami. Jich myto jo był głosny aplaws.

Naslědku smy śěgnuli z lampionami pśez wjas