Lube źiśi,

njeźelu jo źeń Mjertyna (Martinstag). Na tom dnju buźo na wjele městach pśeśěg z lampionami. Druge pśigótuju gusecu pjaceń (mjertynowu gus) wobjedoju. Cogodla? Swěty Mjertyn jo był kśesćijan. Wón jo był žywy wót 316–397. Zakopali su jogo dnja 11. nowembera. Togodla se luźe na tom dnju na njog mysle. Luźe se wulicuju, až jo był chudym luźam dobry. Kśesćijanam jo wón symbol za lubosć k blišemu (Nächstenliebe).

Swěty Mjertyn jo był wjelgin pokorny. Ako su kśěli jogo wuswěśiś ako biskupa, jo wuběgnuł a se schował. Ale wóni su jogo namakali, gusow dla! Wón ga jo se pśi nich schował. Te źen dejali mjelcaś, ale njejsu. Głosnje su gjagali, až Mjertyn jo był pśeraźony a namakany. Za to muse gusy až do źinsajšnego „pókuśiś“. Rozmjej: luźe je šlachtuju a jěźe. Pó tej gósćinje jo był nejžpjerwjej kóńc z dobrym žywjenim. Jaden spótny cas jo se zachopił. Akle ku gódam su luźe zasej lěbgody jědli.

Ja njejěm gusy. Weto cu Mjertynowu gus měś. Toś som se gus wubasliła. To jo wjelgin lažko.

To trjebaśo: tłustu běłu papjeru, žołty a carny pisak, nožyce, material za kśidle, tacker abo lipadło a nitku.

Cyńśo tak: Namólujśo gus na papjeru.