Lětosa w oktobrje su cłonki z Domowinskeju kupkowu Chóśebuz a Žylow woglědali do Herrnhuta. Žedne z nich su se dali pśed manufakturu a gwězdami wótmólowaś. 
Gódy a ten ceły adwent su ten cas, źož se nejwěcej a nejrědnjej wšuźi swěśi a se błyskoco we młogich barwach. A to nic jano na gódownych bomach! Młoge z tych gódownych pyšnotkow se luźe něźi kupuju, wósebnje na tych wjelikich a małych gódownych markach w slědnych tyźenjach. Ale młoge – wósebnje te źiśi – je sami basle, wurězuju, gromadu lipju a wumóluju, a pśi tom pokažu swóju fantaziju a swójo wjasele na gódach.
We młogich domach wise wósebnje rědne gwězdy, głownje w běło-cerwjenych, ale teke w drugich barwach a we wšakich wjelikosćach. Wšuźi su wóni znate, woblubowane a póžedane, te Herrnhutske gwězdy, te gwězdy z Herrnhuta, z togo małego a rědnego městaška mjazy Lubijom/Löbau a Žytawu/Zittau w Górnej Łužycy. Na serbske se tomu městoju groni „Ochranow“, a tak su to pó serbsku „Ochranojske gwězdy“. To słowjańske mě pak njejsu se Serby wumyslili, ale luźe ze susedneje Českeje.