Z Budyšyna/Bautzen. 8. julija jo było tomu 40 lět, až jo se wótměł prědny Swěźeń serbskeje poezije na groźišću we Wotrowje (Ostro) w Górnej Łužycy. Tam jo se tegdy teke wobźělił Kito Lorenc (1938 –2017).

Rezonanca na literariske wopominanje „40 lět swěźenje serbskeje poezije“ a na Kita Lorenca sobotu wjacor we Starej wódaŕni jo była wjelika. 22 lyrikarjow a lyrikaŕkow jo cytało. Kuždy sobustatkujucy jo cytał jaden tekst Lorenca a k tomu swój tekst. Kito Lorenc, studěrowany sorabist-slawist, lyrikaŕ a literarny publicist, jo póchadał ze Slěpego a chójźił na Serbsku rozšyrjonu wušu šulu w Chóśebuzu. Cas žywjenja jo pón bydlił we ewangelskich Serbach w Górnej Łužycy, we Wuježku (Wuischke). Wón jo basnił we tśich rěcach, dolnoserbski, górnoserbski a nimski. Toś te rěcy a teke kurdiski, česki a pólski su zazněli na tom wjacoru we jogo tekstach a tych dalšnych basnikarjow a basnikaŕkow. 1. swěźeń serbskeje poezije pśed 40 lětami jo wobrubiła muzikaliski kupka Judahej z Chóśebuza, lětosa jo zastupowała Dolnu Łužycu basnikaŕka Lenka – Christiana Piniekowa z města. Teke Werner Měškank jo cytał.