Casnikarje a literaty pišu cesto wó nejwětšej „nimskej“ kupje, gaž wopisuju Rujany. Weto ma na tej kupje wětšy źěl městow a jsow mjenja póchadajuce se słowjańskego casa. W lěśe 1168 su swóju domownju zašćitujuce Słowjany na Rujanach pó tyźenje trajucem wójowanju pódlažali nadpadoju dańskich a sakskich wójnarjow. Te su pó dobyśu swětnicu nejwušego boga Swantowita znicyli, žedne cantnarje slobra a złota z templowego pókłada rubili a slědnemu dotychměst njepódejśpjonemu rodoju Słowjanow mjazy Wódru a Łobjom politisku njewótwisnosć zebrali.

Połtśeśa stolěśa pózdźej jo słowjańska rěc na kupje južo womjelknuła, lěcrownož su tuder až do 14. stolěśa dalej rujańske słowjańske wjerchy pód dańskim nadkněstwom kněžyli. Pómórski historiograf Thomas Kantzow (1505–1542) pódajo za lěto 1405 smjerś póslědneje maminorěcneje Słowjańki: