W lěśe 634 su naspomnjeli prědny raz abtaju Tholey w Pósaarskej, prědny kloštaŕ w źinsajšnej Nimskej [1]. Lětosa smy mógali 30-lětny jubilej załoženja Spěchowańskego towaristwa za serbsku rěc w cerkwi swěśiś. Prědny datum znani wó tom, až jo se kśesćijańska wěra w kralojstwje Frankow etablěrowała. Drugi datum znani wó tom, až ewangelske Serby su w EKBO etablěrowane. Droga až do togo pśipóznaśa jo była we wobyma padoma brjakotata, dokulaž cesto su se wjedniki cerkwje napśeśiwo ludam drugeje wěry abo narodnosći za pśemócne zdźaržali. Misioństwo baltiskich Pšuskich (Pruzzen) jo se w lěśe 1226 z pomocu wójakow Nimskego rěda (Deutscher Orden) zwónoźeło [2]. 1668 su zacynili wšykne ewangelske wósady pódzajtšneje Łužyce. Pśez to su Serby chopili z regiona pódzajtšo Nyse wudrogowaś [3]. Za wudaśe spiwaŕskich „Duchowne kjarliže“ njejo EKBO w lěśe 2007 žedne pjenjeze k dispoziciji stajiła, dokulaž tegdejše wjednistwo našeje cerkwje njejo měła serbske spiwaŕske za něco ewangelskego, ale „jano“ za něco kulturnego.