W módrej barwi se šćanitej jeje kśidle, jeje škórpina se šćani metalisko-carnje, a kradu głosnje wóna barcy. Z až k 28 milimejtarjam dłujkim śěłom jo wóna ta nejwětša našych źiwych pcołkow: ta módra drjewowa pcołka (Xylocopa violacea), casy teke módrocarna drjewowa pcołka pomjenjona. Wóna jo se wuzwóliła ako źiwa pcołka lěta 2024.

Pśi akciji „insektowe lěśe“ wót NABU dojźo kužde lěto wuša licba teje pcołki. Změstymi jo wóna mjazy źaseś nejcesćej wobglědanymi insektowymi družynami. To zawěsće teke z tym zwisujo, až móžoš toś tu wjelicku, jadnomu tśmjeloju pódobnu pcołku lěbda pśewiźeś, a wóna dajo se lažko wót drugich pcołkow rozeznawaś a póznaś.

Raz jo ta drjewowa pcołka w srjejźnej Europje bejna rědkosć była, jo se w Nimskej jano na krotkem wjacorje doma cuła, wacej pśewažnje w pódpołdnjowej Europje. Ale w zachadnych lětach se wóna namakajo teke w našych a samo hyšći pódpołnocnjejšych stronach w pśiběrajucej licbje. To jo slěd klimoweje změny – módre drjewowe pcołki, kenž śopłotu lubuju, słušaju k jeje dobyśarjam.