Ze Slěpego/Schleife. Cerkwja w Slěpem, ako słuša k nejstaršym Bóžym domam w šlazyńskich stronach Górneje Łužyce, wótwórijo swóje źurja teke za druge wejsne zarědowanja. To jo se stało teke gano – 22. januara –, ako su byli wobydlarje a dalšne gósći wutšobnje kazane na premjeru nowych a wjelgin gódnych knigłow, ako su wjelgin wusko zwězane z tym serbskim. Pó tom, až běšo towaristwo „kólasko“ w slědnych lětach wudało w rěźe „Gładźarnica. Die Schleifer Tracht / Slěpjańske burske drasta“ južo tśi knigły (wó drastwje w cerkwinskem lěśe, wó drastwje dźěćetka a wó drastwje na swajźbach), jo wóno něnto naźěłało a śišćaś dało južo 4. ediciju. Tema jo „Gelnje“ – dolnoserbski „Dupjenje“.

Jadnab 60 luźi – mjazy nimi serbska faraŕka Jadwiga Malinkowa, Jörg Funda, šołta w Slěpem, a Sebastian Bertko, šołta w susednej gmejnje Dźěwin/Brězowka – jo namakało ten wjacor drogu do cerkwje. Wutšobnje jo jich wuwitał tenraz gósć z Budyšyna – ga znaty serbski faraŕ Jan Malink. Jo wuzwignuł, až jo cerkwja to pšawe awtentiske městno za pśedstajenje tych knigłow. Dupjenje ga jo prědne rozsudne dožywjenje w žywjenju cłowjeka.