K tym wušej 130 jsam a wjaskam w Dolnej a Górnej Łužycy, kenž buchu pó lěśe 1924 ceło abo pó źělu wuglowych jamow dla wótbagrowane, słuša Groźišćo/Grötsch, ta nejmjeńša wjas w Picańskem amśe a źinsa źěl gmejny Móst. Ta wjaska jo žywa južo wjele lět na kšomje janšojskeje jamy. Wjele su musali Groźišćo a jich wobydlarje w slědnych lětźasetkach wuźaržaś a pśeśerpjeś a hyšći njejo kóńc togo. Južo 1967 běchu jim k wěsći dali, až buźo se Groźišćo raz wótbagrowaś. Njejsu směli wěcej twariś a pśigótowali su tam wuglowu jamu. Drogu, ako jo wjadła do Chóśebuza a do Baršća, su zastajili, a wejsny kjarchob su pśepołožyli na druge městno. To wšykno jo było za tych pśisamem 200 serbskich a nimskich wobydlari na tych 48 dwórach wjelgin śěžko. A ako su pón 1990 hyšći blisko jsy załožyli městno, źož su wugel z jamy pśelodowali, su se musali wobydlarje wjelgin mócnje běźiś ze zogolom a prochom, wódnjo a w nocy.