Ku komentaroju „Wujadnanje“ dr. Hartmuta Leipnera z NC 13/2017 (z cerkwinego boka)

Hartmut Leipner pišo we tom komentarje, až deje se wšykne fasety „realsocialistiskeje diktatury“, měnjona jo narodnostna politika něgajšneje NDR napśeśiwo Serbam, „dodiskutěrowaś“. Pšawje!

Jadna (nic wšykne) z tych fasetow dajo se pódkłasć ze slědujuceju faktologiju, kótaraž njesmějo pśi dodis-kutěrowanju wó našej zachadnosći pód blido padnuś. Po „serbskej kazni“ (1948) jo se załožyła ceła kopica serbskich institucijow (SLA, źiwadło, ceła mań casnikow, dwě wušej šuli, pedagogiski institut – ten jo se ned pó nimskem politiskem pśewrośenju zacynił a něnt mamy starosći z dorostom wucabnikow) –, radijo, wědomnostny institut...) Ja sebje dowóliju groniś, až my źins nejskerjej žednu z tych institucijow měli njeby, njeby-lic je tencas krydnuli!