Budyšyn/Bautzen. Dla takego naglěda buźo kuždemu lubowarjeju serbskeje rěcy wutšoba skokaś: We Serbskem muzeju w Budyšynje su něnto, pśi góźbje wósebnego rozpokazowanja „Pěś stolěśow. Serby a reformacija“, nejwětše historiske drogotki dolnoserbskego pismojstwa we witrinach wustajone. To su: 1. Prědny, rukopisny pśełožk Nowego testamenta do serbskeje rěcy z pjera Mikławša Jakubice z lěta 1548, wjelgin derje zeźaržany. 2. Prědne śišćane knigły w serbskej rěcy: Spiwarske z małym katechizmusom, pśestajone do serbskeje rěcy wót tšupcańskego fararja Albinusa Mollerusa z lěta 1574. 3. Lubnjowski Sarski Zambuch Johanna Gottlieba Hauptmanna z lěta 1769 – te slědne serbske spiwarske knigły Lubnjojskeje wósady, kótarež su se w Lubnjowje až do slědneje serbskeje namše w lěśe 1863 wužywali.

Wušej togo namakaju se tam znanki ludoweje fromnosći: toflicki ze špruchami na sćěnu, kaž teke wopismo górjejbranja z lěta 1908 w serbskej rěcy.