Ta něga śicha, wjelika góla, wobdajuca rodnu wjas Slěpe, da jomu – slědujucy tradiciji swójog starkego (J. Lorenc-Zalěski, 1874 – 1939) – pseudonym Zagolny. A rěcka Struga njasešo jogo mysli do daloka.

Struga ... poetiske městno

„Nejžpjerwjej pak jo wóna rěcka, ako se to słuša za móju mału domownju ... a wóna ceri se pśez gjarstku něga ceło serbskich jsow, pjerwjej až ju Sprjewja ku sebje wzejo ... pśez Strugu źěchmy ducy do šule...“

(Struga-konfesija, 1967, (wurězk, d. Jš, Serbska čitanka-Sorbisches Lesebuch, Reclam 1981, b. 574)

Wuběganje k wjacoru – Z brěmuškom ducy

Z wołowym zapśěgom a z brěmuškami wuběgachu Lorencowe 1945 pśed wójskami. Gólack Kito jo sedym lět. – Pśiduce slědk, wiźechu, až dom a jarobinka hyšći stojtej.

Z brěmuškom zasej a žednymi burskimi gólcami śěgnjo Kito 1952 do Chóśebuza na rowno załožonu internatnu Serbsku wušu šulu: