Pó woglěźe w městašku Ohrid a pla tamnego sławnego jazora jo na nas cakał dalšny wjelgin zajmny cel – ga Skopje, głowne město „Republiki Makedonija“. Tśi góźiny smy trjebali za tych něźi 200 kilomejtari z górami a dolinami, pśez jsy a małe městaška. Źěl teje drogi jo wjadł blisko granice k Albańskej a na Kosovo. To groni pśez strony, źož jo późěl albańskich, muslimskich wobydlari bejnje wjeliki. Gaž jim w cełej Makedońskej – a teke w měsće Skopje – něźi kuždy stwórty luź pśisłuša, jo jich tam blisko granice tšochu wěcej, což jo wjadło a dalej wjeźo wšakim problemam (wó tom cytaśo wěcej w pśinosku „Albańske fony...“ na 5. boce).