Pśi góźbje Bramborskego tyźenja žeńskich (a Dnja žeńskich) jo Serbski muzej kazał zachopjeńk měrca na Serbske blido, ak jo stojało pód motto: „Serbske žeńske – Kak rownopšawne su byli něga? Kaki wliw (Einfluss) maju źinsa?“. Ako wósebnego gósća su pśepšosyli dr. Christianu Piniekowu, wjednicu ABC, kótaraž jo mjazy drugim napisała nastawk wót role žeńskich we serbskej literaturje. Jeje wuznaśe jo: powšykne tendence we towarišnosći płaśe teke za mjeńšyny, ale weto dajo pla nich wósebne kazni. Jadna jo, až napśeśiwne pozicije a rozestajenje wokoło tematiki gender njejsu tak kšute. Pśikład za to jo wugrono českego slawista Adolfa Černego (1864–1952), kótaryž jo za swój cas wuznał, až žeńske njeworduju spěchowane, a wina na tom su muske. We Serbach pak, glědajucy na wažnosć narodnego źěła, su muske cesćej žeńske we duchnem wuwiśu pódpěrali: Arnošt Smoler jo spěchował žeńske we swójej familiji, wóni su grali serbske źiwadło. Teke Mina Witkojc jo měła muskich ako pódpěrarjow a spěchowarjow, myslimy se na Arnošta Muku – jo Christiana Piniekowa we rozgronje z Casnikom wulicowała.