Z Hochoze/Drachhausen. Botanikaŕ a awtor słownika serbskich rostlinowych mjenjow Jens Martin z Pódstupima jo sobotu wjadł lubowarje domacneje natury pśez Luborasku gólu. Wóni su šli pó Kralojskej droze ku Škrjokojskemu ługoju a gólnemu rewěroju, ak jo na serbske „We Škrjokach“ pomjenjony. Tudy jo nejdalej pódpódpołnoc lažece městko w Dolnej Łužycy, źož rostu wót natury škrjoki, a wóna škrjokowa góla jo pód šćit (Naturschutz) stajona. Škrjokojski ług, za cas LPG Moorwiese pomjenjony, jo była něga mokša strona, pśez malioraciju a ryśe groblow pak jo wóna swój pśinaroźony mokšy charakter zgubiła. Pśed žednymi lětami pak su tu groblu zasej zachytali, tak až něnto wěcej wódy tudy wóstanjo. Jens Martin jo pytał a namakał relikty mokšeje wegetacije: mjazy drugimi łucny wóset (Sumpfkratzdistel), běłu krjasu (Wiesenschaumkraut), Maryjcyny lan (echtes Leinkraut), wótšawu (Pfeifengras), syśe (Binse) a žeruš (Hahnenfuss). Šulcykojc Fryco z Hochoze jo wulicował, až jo we tom łuze hyšći šćipjeły łapał, a teke rozkładował, kak góla jo se za cas jogo žywjenja pśeměniła.