W lěśe 1848 stej Karl Marx a Friedrich Engels wudałej swój „Komunistiski manifest“. Na wjele městnach we Europje jo była rewolucija. We Łužycy jo na to slědował liberalny cas, na pśikład nastupa- jucy emancipaciju Žydow. Pšuska narodna zgromaźina jo pominała mjazy drugim liberalnu wustawu (Verfassung), parlament z wótpósłanymi ako su se dejali wuzwólowaś wót luda, lichotu buram, wótpóranje casnikarskeje censury a docełego wěcej demokratije a pśikrotcenje kralojskeje mócy. Teke w Mužakowje, Grodku, Picnju a hynźi su byli demonstracije a njeměry. W Chóśebuzu jo magistrat zawołał k pomocy wójnstwo, aby rewolucionarne gibanje pórazyło.

Pód śišćom zběga jo pšuski kral Fryco Wylem IV. se cuł nuźony, někotare pominanja zběgowarjow dopołniś, a jo zlubił demokratiske reformy. To pak njejo žednje doźaržał.

To njejo pśipad, až rowno srjejź togo casa jo se naroźiło prědne łopjeno w dolnoserbskej rěcy: 5. julija 1848 jo se wuśišćało prědne wudaśe tyźenika Bramborski Serbski Casnik. Iniciator pśedewześa jo był chóśebuski krajny raźc von Schönefeldt, nimski kněžk we Wjerbnje.