Pśi góźbje našogo jubileja, kótaryž buźomy swěśiś pśiducu sobotu w bórkojskej domowniskej śpě (glěj 3. bok), wótśišćijomy na toś tom měsće někotare intresantne powěsći. Wóni wopóznaniju tu dłujku zwězanosć Casnika z Bórkowami a wokolnosću. Tudy njejsu luźe jen jano lazowali, ale teke sami powěsći casnikarjeju słali a tšojenja cesto komentěrowali. A naslědku wót tudy ga jo była redaktorka Casnika Mina Witkojc – teke to jo wugbało, až Bórkowy su na jogo łopjenach derje zastupjone! To se wě, až te tudy wótśišćane powěsći su jano drobjeńce. Jich ga dajo wjele wěcej! To jo bogaty pókład za kronikarje a kuždego, ak se za regionalnu historiju interesěrujo.

„Pištej mě nowiny, to buźo mě lubo“ (1886)

Listnica. Do Bórkow. Dwa młoźeńca póžedatej, až Casnik dej dwě marušy „póškrěś“! Mě se zda, až tej pilnej źowći njocotej z wama stojankowaś, togdla stej wej tak zapalonej. Wšo, což pšawje jo! Pištej mě wšake nowiny, to buźo mě lubo. Z dobrym póstrowjenim. Waš Casnikaŕ

Bórkowarje njekśě kanala měś (1887)