We 1. knigłach Samuela 16, 14–23 stoj: Knězowy Duch pak wótstupi wót Sawla, a jaden zły duch wót Kněza hucyni jogo njeměrnego. Tegdy źachu te Sawlowe słužabniki k njomu: lej, jaden zły duch wót Boga śi wjelgin tšašy; Naš Kněz pśikaž źe swójim słužabnikam[...] aby wóni cłowjeka pytali, kótaryž humějo derje na harfje graś; aby wón, gaž ten zły duch Bóžy na tebje pśiźo, ze swójeju ruku grał, a wóno tebje lěpjej bywało. Ga źašo Sawl k swójim słužabnikam: Hoglědujśo se za jadnym cłowjekom, kenž to graśe na tšunach derje humějo, a pśiwjeźćo jogo ku mnjo. Tegdy wótgroni jaden wót tych młoźeńcow a źašo: słyš, ja som wiźeł jadnogo syna Izaija, togo Betlehemitarja, ten humějo derje na harfje graś; kšuty cłowjek a dobry wójnaŕ, a mudry a hurupny, a ten Kněz jo z nim. Ga pósła Sawl botow k Izaijoju, a da jomu groniś: pósćel twójogo syna Dabita ku mnjo, kenž pśi wójcach jo. Tegdy weze Izaija jadnogo wósoła z klěbom, a lagwicu z winom, a jadno kózletko, a pśipósła to Sawloju pśez swójogo syna Dabita. Z takim pśiźe Dabit k Sawloju, a słužašo pśed nim, a wón dobu k njomu wjeliku lubosć, a wón bu jogo broninjasaŕ.