Z Turjeja/Tauer. „Wóno se njedej staś daniž pśez wójnstwo daniž pśez móc, ale pśez mójogo Ducha, źejo Kněz Cebaot.“ (Sach 4, 6). Pód toś tym gronkom smy se swětkowne pónjeźele pśi nejlěpšem wjedrje zgromaźili k serbskej namšy w Turjeju. Jo to južo dłujkolětna tradicija, až ten źeń swěśimy serbsku namšu. Pśichwatało jo 45 namšarjow, tak až jo ta mała cerkwja połna była. Prjatkował jo faraŕ Ingolf Kśeńka, cytałej stej Ernst Mucha a Vanessa Stegicojc. Grał na orgelach jo naš zwěrny organist Tim Šmit. Ewangelium njeźele jo stojał pla Jana w 14 stawje, te werše 23-27. A wugrono prjatkowanja jo zněło: Swětki – to jo fryšny wětš! To jo dobre słowo, dokulaž kuždy štycy w swójich pócynkach a trjeba wótergi nowy duch we swójom cynjenju.