Manfred Hobliś jo w Barbuce doma a až jo serbski, nic proška njecwiblujo. Jogo serbske kórjenje segaju 400 lět slědk! Jogo mama a stara mama a stare nany su wšednje serbski powědali. Až jo pśišeł do města na Serbsku rozšyrjonu wušu šulu, za to jo se póstarał serbski wejsny ceptaŕ z Mósta Hanzo Hünchen.

Manfred Hobliś jo w serbskem cerkwinem žywjenju wjelgin aktiwny, jo ga we tom wót małego wótrosł a njejo to hynac znał. Jogo stara mama jo wšednje bjatowała, to jo jogo pregowało. Wón jo w Liškowje dupjony a górjejbrany, a do źinsajšnego zwěrny namšaŕ. Serbska namša, serbska wósada, to jo jomu wósebnje wažne. Źož jo móžno, to pódpěrujo. Wót stareje mamy derbnjone spiwaŕske jo darił do Spěchowańskego towaristwa za serbsku rěc w cerkwi. Jo głowny organizator namšow pśi zwónicy w Barbuce. Kuždycki raz źo wót doma domoju a wejsanarjow pśepšosyjo. Tam pśidu teke wejsanarje z wótbagrowanych jsow, z Liškowa, Liškowka, Tšawnice, Šlichowa a samo z Klinki. A až orgele w mósćańskej cerkwi źinsa graju, jo teke pśedewšym jogo zasłužba.