Z Dešna/Dissen. Wjele luźi – pśisamem 300 jo jich było – jo sobu dožywiło śichy pětk kšasny jatšowny koncert w cerkwi w Dešnje. Hyšći žednje – tak su gronili cłonki chora Łužyca – njejo było teliko luźi na toś tom serbskem cerkwinskem zarědowanju, ako ma južo 20 lět dłujku tradiciju. Zaspiwali su spiwaŕki w serbskej zeleno-carnej jatšownej drastwje z běłeju lapu a tśi spiwarje 15 jatšownych kjarližow w dolnoserbskej rěcy – w prědnem źěle tužne, w drugem źěle pón wěcej žywe, myslone na górjejstawanje Jezusa. Wósebnje pógnuł jo wšych na kóńcu programa kjarliž „Wósćenas“ w starej słowjańskej rěcy. Z dłujkim pśiklaskom su se wšykne za ten koncert wuźěkowali, mjazy kótarymiž su byli teke młoge turisty. Jich źěk jo słušał wósebnje Majce Stockowej a Thomasoju Dödingoju, ako stej chor ze swójimi 13 spiwaŕkami a tśimi spiwarjami dirigěrowałej. Christina Kliemowa z Dešna, spiwaŕka a wjednica chóśebuskego serbskego muzeja, jo pśibytnym rozjasniła zmysł a historiju jatšownego spiwanja w Serbach.