Mojzas źašo k ludoju: Njebójśo se nic, buźćo wobstawne, a pśiglědajśo, kake strowje ten Kněz źinsa nad wami buźo cyniś. (Ex. 14, 13)

 Śamna noc! Tšach a dobra naźeja lažytej jadnak w pówětšu. We tej nocy wjeźo Bog swój lud Israel z knechtojstwa. Muže, žeńske a źiśi su ducy do lichoty. Rowno wuskócone, stoje tšachnjece pón na brjogu sćinatego mórja. Pśed nimi kopica wódy, za nimi kopica se bližecego egyptojskego wójska! Tšach jo pśimał.

Bog njespušćijo swój lud. Pózdźej zazni Jogo zlubjenje: „Lej, do rukowu som ja śi zapisał“ (Jes. 49,16) – Israel a Bog njeźělobnej zwězanej.

Te wódy pak se źěle a daju lichu drogu. Tšachnjece zgłosyju do chwalospiwa. Z połneju mócu zaznitej głosa Mojzasa a Mirjam. (Ex.15)

Tak wulicujo biblija wót drogi Israela z knechtojstwa do lichoty a do domownje w zlubjonem kraju.