Lěśojski cas jo prozninski cas a z tym teke cas za serbske ferijowe graśa. Te su lětosa stojali ceło w znamjenju serbskich powěsćowych figurow. Pśez to, až su měli wšykne wobźělnice teke serbsku wucbu w zachadnem šulskem lěśe, stej musałej se zarědowaŕce Franciska Albertowa a Iben Lotric wót Domowiny něco kradu nowego wumysliś. Tak su źiśi dejali Krabata w escape-room-graśu pytaś a pśi tom wjele gódańkow wugódaś abo ako lutki z gliny kružki sformowaś. A teke wokoło błudnikow, carta a pśezpołdnice su zajmne graśa na źiśi z Chóśebuza a teke wokolnych jsow cakali. Aby se wšo derje raźiło, jo zasej Dolnoserbska kulturna akademija swóje rumnosći na Žandojskej droze w měsće k dispoziciji stajiła. A lěcrownož jo tam na kšomje Serbskego běrtyla wjelgin rědnje, smy pětk wuleśeli do Janšojc. W tamnem muzeumje jo hyšći wódny muž na nas cakał. Nejpjerwjej smy pak trjebali wódu za pałkanje ako něga. A se wě teke druge wěcy ako pałkańsku delku, surowe mydło abo rěd za źimanje. Rosi Tšukowa wót muzeuma jo wšo za źiśi pśigótowała a jim pokazała, kak wužywaju se wšykne rědy za pałkanje.