Z Barbuka/Bärenbrück. Slědny kóńc tyźenja w juliju jo był kšuśe w ruce barbuckeje młoźiny. Wóna jo dała zachopk žnjownych nałogow. Z małym swěźeńskim pśeśěgom jo se pódała swěźeńska towarišnosć wót gósćeńca k športnišćoju a městnoju za łapanje kokota.

We toś tom lěśe jo se šesć rejtarjow a 14 źowćow we swěźeńskej drastwje we Barbuce wobźěliło. Rowno pla źowćow jo napadnuło, až wěcej ako połojca z nich jo cerwjenu kóšulu nosyła, kótaraž jo młoźinje pśewóstajona. To jo źinsa lěbda wiźeś, dokulaž wuzwóliju barwu kóšule licho. Napadnuło jo mjazy woglědarjami teke wjele wšednych serbskich drastwow, kótarež njejsu jano Barbukaŕki nosyli, ale teke někotare gósći z wokolnych jsow. Kapała „Lutzketaler dujaŕske gerce“ jo młoźinu muzikaliski pśewóźowała a jo teke muzikowe žycenja źowćow społniła.