„Som ja jano Bog, kenž blisko jo, źejo ten Kněz, a nic teke Bog, kenž daloko jo?“ (Jeremias, 23,23)

 Wót slědnego lěta mamy w regionje Baršć rěd zarědowanjow, kótaremž se groni „lěśojska cerkwina rallye“. Pśi tom pśecej pětk se wósada zejźo na jadnom ze 14 cerkwinych prjatkowańskich městnow. Zmakajomy se, źaržymy nabóžninu a wótergi dajo teke małe kulturne pśechwatanje. A kuždy, ako pśiźo, pśinjaso něco k jěźi abo k piśeju sobu, pśeto na kóńcu se jě a pijo a wšykno se źěli. Tak startujomy w Baršću do kóńca tyźenja a skšuśijomy našu zgromadnosć a našu wěru. Kužda lěśojska cerkwina rallye se zachopijo, ako teke naše namše a wjacory „We mjenju Wóśca a Syna a Swětego Ducha!“. To nas njedopomina jano na našo dupjenje – pśeto w gronku póznajomy pśikaz pósołnikojstwa: „Togodla źiśo a wugótujśo wšykne ludy k mójim wuknikam: dupśo je we mjenju Wóśca a Syna a swětego Ducha...“ (Matejus 28,19). Z tym se na zachopjeńku wujasnijo: Bog pósćelo a woła nas. W dupjenju jo toś ten zwězk z Bogom zazyglowany, dla togo toś to krotke spomnjeśe na dupjenje.