Zmilnosć Kněza njama hyšći žednogo kóńca, ale jo kužde zajtšo nowa, a twója swěrnosć jo wjelika.

Skjarž 3, 22 – 23

Knigły žałosćenjow, kenž stoje w bibliji za dwóje knigły profety Jeremiasa, njejsu wót njogo spisane, ale wót njeznatego. Su zběrka pěś spiwow a jich tema jo pad Jerusalema a templa w lěśe 587 pśed Kristusom. Tśeśi kapitel knigłow, z kótaregož jo našo gronko, jo wósobinske žałosćenje. Ned w prědnem weršu cytamy: Cłowjek som, kótaryž bólosć dožywi pód pšutom, ak jogo gniwa. Wón jo mě wugnał a pśegónjował… W slědujucych 17 weršach se wopišo běda togo cłowjeka a we 18. groni wón: Na kóńc źo mója sćerpnosć, mója dowěra do Kněza, a w 19. weršu dopomina se wón na to, až jo móžno, se k Bogu wołaś, se módliś, wón se dopomina, až jo, a to jo našo gronko, Bóža miłosć njewucerabna.

How jo se žałosćenje pśez módlitwu pśewobrośiło do trošta. Našo gronko njejo žałosćenje, ale troštowanje. Troštowaś jo wjelgin wažna pomoc biblije a wěry w žywjenju. Druga jo, nam dawaś směrnice, kak móžomy žywjenje pó Bóžej wóli rědowaś.