W muzejowej brožni stoj carny zakopowaŕski wóz, z kótarymž su něga wumarłych na kjarchob wózyli. Herman Worch jo był slědny, kogož su tak k slědnemu měroju pśinjasli. 
Z Janšojc/Jänschwalde. Njeźelu, 6. oktobra, su swěśili we wětšynje cerkwjow žnjowny swěźeń. W Janšojcach su pak hyšći drugu góźbu k swěśenju měli, a to su byli 140. narodniny Serba Hermana Worcha.
Něgajšny faraŕ Ingolf Kśenka a wjednica muzeja Rosemarie Tšukowa stej pšosyłej na zajmny pśednosk, kenž jo wó tom wuznamnem janšojskem fararjeju informěrował. Zmakali su se nejpjerwjej w Serbsko-nimskem domowniskem muzeju Janšojce – w jogo twarjenju jo raz była stara janšojska šula. How jo źěłał a bydlił Herman Worch. Na prědnem nastwaŕku něntejšnego muzeja jo wón swójo bydlenje respektiwnje swóju śpu měł. Wjele eksponatow wót njogo jo w muzeju wustajanych.
Ingolf Kśenka a Rosemarie Tšukowa stej w muzeju młoge wó njom wulicowałej. Pótom jo se ta kupka do farskego domu pórała. Ingolf Kśenka jo ako góle hyšći póznał Hermana Worcha. Pśed woglědom muzeja jo wón anekdotu wulicował, kaki zaśišć jo wón měł wót Hermana Worcha. „Wósobina, pśed kótarejuž sy respekt měł.“
